IISGNII गुरुर ब्रह्मा गुरुर विष्णु गुरुर देवो महेश्वरः गुरुः साक्षात्परब्रह्मा तस्मै श्री गुरुवे नमः
1.shri ganeshay namh

2.कराग्रे वसते लक्ष्मिः करमध्ये सरस्वति
   करमूले तु गोविन्दः प्रभाते करदर्शनम्
   Karaagre Vasate Lakssmih Karamadhye Sarasvati |
   Karamuule Tu Govindah Prabhaate Karadarshanam ||

3.समुद्रवसने देवि पर्वतस्तनमण्डले
  विष्णुपत्नि नमस्तुभ्यं पादस्पर्शं क्षमस्वमे
  Samudravasane Devi Parvatastanamandale,
  Vishhnupatni Namastubhyam Paadasparsham Kshamasva Me


4.Shloka to be recited while taking bath
"Ganga Cha Yamuna Chaiva Godavari Saraswati,
Narmada Sindhu Kaveri Jale-smin Sannidhim Kuru"

5.गुरुर ब्रह्मा गुरुर विष्णु गुरुर देवो महेश्वरः
गुरुः साक्षात्परब्रह्मा तस्मै श्री गुरुवे नमः

Gurur Brahma Gurur Vishnu Gurur Devo Maheshvara

Gurur Sakshat Param Brahma Tasmai Shri Gurave Namaha





|| श्री गोविन्द दामोदर माधवेति स्तोत्रम् ||


                                करार विन्दे न पदार विन्दम् ,
मुखार विन्दे विनिवेश यन्तम् । 
वटस्य पत्रस्य पुटे शयानम् ,
बालम् मुकुंदम् मनसा स्मरामि ॥ १ ॥ 

वट वृक्ष के पत्तो पर विश्राम करते हुए, कमल के समान कोमल पैरो को, कमल के समान हस्त से पकड़कर, अपने कमलरूपी मुख में धारण किया है, मैं उस बाल स्वरुप भगवान श्री कृष्ण को मन में धारण करता हूं ॥ १ ॥ 

श्री कृष्ण गोविन्द हरे मुरारे,
हे नाथ नारायण वासुदेव ।
जिव्हे पिबस्वामृतमेतदेव,
     गोविन्द दामोदर माधवेति ॥ २ ॥ 

हे नाथ, मेरी जिव्हा सदैव केवल आपके विभिन्न नामो (कृष्ण, गोविन्द, दामोदर, माधव ....) का अमृतमय रसपान करती रहे ॥ २ ॥  

विक्रेतु कामा किल गोप कन्या,
मुरारि - पदार्पित - चित्त - वृति ।
दध्यादिकम् मोहवसाद वोचद्,
 गोविन्द दामोदर माधवेति ॥ ३  ॥ 

गोपिकाये, दूध, दही, माखन बेचने की इच्छा से घर से चली तो है, किन्तु उनका चित्त बालमुकुन्द (मुरारि) के चरणारविन्द में इस प्रकार समर्पित हो गया है कि, प्रेम वश अपनी सुध - बुध भूलकर "दही  लो दही" के स्थान पर जोर - जोर से गोविन्द, दामोदर, माधव आदि पुकारने लगी है ॥ ३ ॥

घृहे - घृहे गोप वधु कदम्बा,
सर्वे मिलित्व समवाप्य योगम् ।
पुण्यानी नामानि पठन्ति नित्यम्,
गोविन्द दामोदर माधवेति ॥ ४ ॥ 

घर - घर में गोपिकाएँ विभिन्न अवसरों पर एकत्र होकर, एक साथ मिलकर, सदैव इसी उत्तमौतम, पुण्यमय, श्री कृष्ण के नाम का स्मरण करती है, गोविन्द, दामोदर, माधव .... ॥ ४ ॥

सुखम् शयाना निलये निजेपि,
नामानि विष्णो प्रवदन्ति मर्त्याः ।
ते निचितम् तनमय - ताम व्रजन्ति,
गोविन्द दामोदर माधवेति  ॥ ५ ॥

साधारण मनुष्य अपने घर पर आराम करते हुए भी, भगवान श्री कृष्ण के इन नामो, गोविन्द, दामोदर, माधव का स्मरण करता है, वह निश्चित रूप से ही, भगवान के स्वरुप को प्राप्त होता है ॥ ५ ॥

जिव्हे सदैवम् भज सुंदरानी, 
नामानि कृष्णस्य मनोहरानी । 
समस्त भक्तार्ति विनाशनानि,
गोविन्द दामोदर माधवेति  ॥ ६ ॥

है जिव्हा, तू भगवान श्री कृष्ण के सुन्दर और मनोहर इन्ही नामो, गोविन्द, दामोदर, माधव का स्मरण कर, जो भक्तो की समस्त बाधाओं का नाश करने वाले है ॥ ६ ॥ 

सुखावसाने तु इदमेव सारम्,
दुःखावसाने तु इद्मेव गेयम् । 
देहावसाने तु इदमेव जाप्यं,
गोविन्द दामोदर माधवेति ॥ ७ ॥ 

सुख के अन्त में यही सार है, दुःख के अन्त में यही गाने योग्य है, और शरीर का अन्त होने के समय यही जपने योग्य है, हे गोविन्द ! हे दामोदर ! हे माधव ॥ ७ ॥

श्री कृष्ण राधावर गोकुलेश,
गोपाल गोवर्धन - नाथ विष्णो ।
जिव्हे पिबस्वामृतमेतदेव,
गोविन्द दामोदर माधवेति ॥ ८ ॥

हे जिव्हा तू इन्ही अमृतमय नमो का रसपान कर, श्री कृष्ण , अतिप्रिय राधारानी, गोकुल के स्वामी गोपाल, गोवर्धननाथ,  श्री विष्णु, गोविन्द, दामोदर, और माधव ॥ ८ ॥

जिव्हे रसज्ञे मधुर - प्रियात्वं,
सत्यम हितम् त्वां परं वदामि ।
आवर्णयेता मधुराक्षराणि,
गोविन्द दामोदर माधवेति ॥ ९ ॥

हे जिव्हा, तुझे विभिन्न प्रकार के मिष्ठान प्रिय है, जो कि स्वाद में भिन्न - भिन्न है। मैं तुझे एक परम् सत्य कहता हूँ, जो की तेरे परम हित में है। केवल प्रभु के इन्ही मधुर (मीठे) , अमृतमय नमो का रसास्वादन कर, गोविन्द , दामोदर , माधव ..... ॥ ९ ॥

त्वामेव याचे मम देहि जिव्हे,
समागते दण्ड - धरे कृतान्ते ।
वक्तव्यमेवं मधुरं सुभक्त्या ,
गोविन्द दामोदर माधवेति ॥ १० ॥

हे जिव्हे, मेरी तुझसे यही प्रार्थना है, जब यमराज मुझे लेने आये , उस समय सम्पूर्ण समर्पण से इन्ही मधुर नमो को लेना , गोविन्द , दामोदर , माधव ॥ १० ॥

श्री नाथ विश्वेश्वर विश्व मूर्ते,
श्री देवकी - नन्दन दैत्य - शत्रो ।
जिव्हे पिबस्वामृतमेतदेव,
गोविन्द दामोदर माधवेति ॥ ११ ॥

हे प्रभु , सम्पूर्ण ब्रह्माण्ड के स्वामी , विश्व के स्वरुप , देवकी नन्दन , दैत्यों के शत्रु , मेरी जिव्हा सदैव आपके अमृतमय नमो गोविन्द , दामोदर , माधव का रसपान करती है ॥ ११ ॥

॥ जय श्री कृष्ण ॥Shri Hanuman Chalisa

॥दोहा॥

श्रीगुरु चरन सरोज रज निज मनु मुकुरु सुधारि ।
बरनउँ रघुबर बिमल जसु जो दायकु फल चारि ॥

बुद्धिहीन तनु जानिके सुमिरौं पवन-कुमार ।
बल बुधि बिद्या देहु मोहिं हरहु कलेस बिकार ॥

॥चौपाई॥

जय हनुमान ज्ञान गुन सागर ।
जय कपीस तिहुँ लोक उजागर ॥१॥

राम दूत अतुलित बल धामा ।
अञ्जनि-पुत्र पवनसुत नामा ॥२॥

महाबीर बिक्रम बजरङ्गी ।
कुमति निवार सुमति के सङ्गी ॥३॥

कञ्चन बरन बिराज सुबेसा ।
कानन कुण्डल कुञ्चित केसा ॥४॥

हाथ बज्र औ ध्वजा बिराजै ।
काँधे मूँज जनेउ साजै ॥५॥

सङ्कर सुवन केसरीनन्दन ।
तेज प्रताप महा जग बन्दन ॥६॥

बिद्यावान गुनी अति चातुर ।
राम काज करिबे को आतुर ॥७॥

प्रभु चरित्र सुनिबे को रसिया ।
राम लखन सीता मन बसिया ॥८॥

सूक्ष्म रूप धरि सियहिं दिखावा ।
बिकट रूप धरि लङ्क जरावा ॥९॥

भीम रूप धरि असुर सँहारे ।
रामचन्द्र के काज सँवारे ॥१०॥

लाय सञ्जीवन लखन जियाये ।
श्रीरघुबीर हरषि उर लाये ॥११॥

रघुपति कीह्नी बहुत बड़ाई ।
तुम मम प्रिय भरतहि सम भाई ॥१२॥

सहस बदन तुह्मारो जस गावैं ।
अस कहि श्रीपति कण्ठ लगावैं ॥१३॥

सनकादिक ब्रह्मादि मुनीसा ।
नारद सारद सहित अहीसा ॥१४॥

जम कुबेर दिगपाल जहाँ ते ।
कबि कोबिद कहि सके कहाँ ते ॥१५॥

तुम उपकार सुग्रीवहिं कीह्ना ।
राम मिलाय राज पद दीह्ना ॥१६॥

तुह्मरो मन्त्र बिभीषन माना ।
लङ्केस्वर भए सब जग जाना ॥१७॥

जुग सहस्र जोजन पर भानु ।
लील्यो ताहि मधुर फल जानू ॥१८॥

प्रभु मुद्रिका मेलि मुख माहीं ।
जलधि लाँघि गये अचरज नाहीं ॥१९॥

दुर्गम काज जगत के जेते ।
सुगम अनुग्रह तुह्मरे तेते ॥२०॥

राम दुआरे तुम रखवारे ।
होत न आज्ञा बिनु पैसारे ॥२१॥

सब सुख लहै तुह्मारी सरना ।
तुम रच्छक काहू को डर ना ॥२२॥

आपन तेज सह्मारो आपै ।
तीनों लोक हाँक तें काँपै ॥२३॥

भूत पिसाच निकट नहिं आवै ।
महाबीर जब नाम सुनावै ॥२४॥

नासै रोग हरै सब पीरा ।
जपत निरन्तर हनुमत बीरा ॥२५॥

सङ्कट तें हनुमान छुड़ावै ।
मन क्रम बचन ध्यान जो लावै ॥२६॥

सब पर राम तपस्वी राजा ।
तिन के काज सकल तुम साजा ॥२७॥

और मनोरथ जो कोई लावै ।
सोई अमित जीवन फल पावै ॥२८॥

चारों जुग परताप तुह्मारा ।
है परसिद्ध जगत उजियारा ॥२९॥

साधु सन्त के तुम रखवारे ।
असुर निकन्दन राम दुलारे ॥३०॥

अष्टसिद्धि नौ निधि के दाता ।
अस बर दीन जानकी माता ॥३१॥

राम रसायन तुह्मरे पासा ।
सदा रहो रघुपति के दासा ॥३२॥

तुह्मरे भजन राम को पावै ।
जनम जनम के दुख बिसरावै ॥३३॥

अन्त काल रघुबर पुर जाई ।
जहाँ जन्म हरिभक्त कहाई ॥३४॥

और देवता चित्त न धरई ।
हनुमत सेइ सर्ब सुख करई ॥३५॥

सङ्कट कटै मिटै सब पीरा ।
जो सुमिरै हनुमत बलबीरा ॥३६॥

जय जय जय हनुमान गोसाईं ।
कृपा करहु गुरुदेव की नाईं ॥३७॥

जो सत बार पाठ कर कोई ।
छूटहि बन्दि महा सुख होई ॥३८॥

जो यह पढ़ै हनुमान चालीसा ।
होय सिद्धि साखी गौरीसा ॥३९॥

तुलसीदास सदा हरि चेरा ।
कीजै नाथ हृदय महँ डेरा ॥४०॥

॥दोहा॥

पवनतनय सङ्कट हरन मङ्गल मूरति रूप ।
राम लखन सीता सहित हृदय बसहु सुर भूप ॥

Bhajan 1

Achyutam Keshavam Krishna Damodaram
Rama naraynam Janaki vallabham
Kaun kehta hai Bhagvan aate nahi
Tum Meera ke jaise bulate nahi

Achyutam Keshavam Krishna Damodaram
Rama naraynam Janakivallabham
Kaun kehta hai Bhagvan khaate nahi
Ber Shabri ke jaise khilate nahi

Achyutam Keshavam Krishna Damodaram
Rama naraynam Janaki vallabham
Kaun kehta hai Bhagvan Sote nahi
Maa Yashoda ke jaise sulate nahin

Achyutam Keshavam Krishna Damodaram
Rama naraynam Janaki vallabham
Kaun kehta hai Bhagvan Nachthe nahi
Gopiyo ki tarah tum Nachathae nahi

Achyutam Keshavam Krishna Damodaram,
Rama naraynam Janaki vallabham,
Naam Japate chalo kaam karte chalo
Har samay Krishna ka dhyaan karte chalo

Achyutam Keshavam Krishna Damodaram,
Rama naraynam Janaki vallabham,
Yaad aayegi unko kabhi na kabhi
Krishan darshan to denge kabhi na kabhi

Achyutam Keshavam Krishna Damodaram
Rama naraynam Janaki vallabham


PRAYER BASED ON GAJENDRA -GRAH MOKSHA KATHA
हे गोविन्द हे गोपाल अब तो जीवन हारे
हे गोविन्द हे गोपाल ।
नीर पीवण हेतु गयो सिन्धू के किनारे
सिन्धू के बीच बसत ग्राह चरण ले पधारे
हे गोविन्द हे गोपाल...
चार प्रहर युद्ध भयो ले गयो मझधारे
नाक कान डूबण लागे कृष्ण को पुकारे
हे गोविन्द हे गोपाल...
द्वारिका में शब्द गयो शोर भयो भारी
शंख चक्र गदा पदम गरुङ ले सिद्धाये
हे गोविन्द हे गोपाल...
सूर कहे श्याम सुनो शरण हैं तिहारे
अबकी बेर पार करो नन्द के दुलारे
हे गोविन्द हे गोपाल...

Shri Ganeshay Namh
We welcome all prabhu bhakts,those who believe in GOD almighty and follow Sanatan Hindu Dharma

Shrimad Bhagwat Gita (Vyakhyakar)  Shri Hradyeshji Agrawal Retired Principal Education Department Founder Of Prabhu Bhakti Sansthan 





Vinthi hain yahi pal-pal, kshan-kshan,

SUCCESS MANTRA

Chandresh  Agrawal’s 9 Golden Principles of  Success

1.  Build Your physical strength and strictly say no to all addictions.
2.  Build your mental strength. This can be done by reading good books, Pranayam etc.
3.  Build your spiritual strength. This can be done by reading religious and spiritual books, attending discourses, Meditation etc.
4.  Choose the field which has growth potential and for which you have aptitude too.If the need be discuss with many field experts before taking a decision.Then
work hard,consistently and intelligently.
5.  Try to excel in your chosen field. Learn intricacies of the profession.
6.  Follow basic ethics of human life like honesty, commitment to your relationships, good character and so on.
7.  Serve your parents and elders. The blessings of parents help you in sailing through your tough times of life.
8.  Spare time and money for weaker sections of the society.
9.  Believe in Shrimad Bhagwat Geeta’s Karm Yoga principle. Make full efforts without any Aasakti and remain sum in  Siddhi /             Asiddhi i.e. remain cool and calm whether you get or you don’t get success in the last. See what were the mistakes made by you and next time make those corrections and work hard to achieve your goal.

रामायण – मनका 108

images ramayan

इस पाठ की एक माला प्रतिदिन करने से मनोकामना पूर्ण होती है, ऎसा माना गया है.

रघुपति राघव राजाराम ।
पतितपावन सीताराम ।।
जय रघुनन्दन जय घनश्याम ।
पतितपावन सीताराम ।।

भीड़ पड़ी जब भक्त पुकारे ।
दूर करो प्रभु दु:ख हमारे ।।
दशरथ के घर जन्मे राम ।
पतितपावन सीताराम ।। 1 ।।

विश्वामित्र मुनीश्वर आये ।
दशरथ भूप से वचन सुनाये ।।
संग में भेजे लक्ष्मण राम ।
पतितपावन सीताराम ।। 2 ।।

वन में जाए ताड़का मारी ।
चरण छुआए अहिल्या तारी ।।
ऋषियों के दु:ख हरते राम ।
पतितपावन सीताराम ।। 3 ।।

जनक पुरी रघुनन्दन आए ।
नगर निवासी दर्शन पाए ।।
सीता के मन भाए राम ।
पतितपावन सीताराम ।। 4।।

रघुनन्दन ने धनुष चढ़ाया ।
सब राजो का मान घटाया ।।
सीता ने वर पाए राम ।
पतितपावन सीताराम ।।5।।

परशुराम क्रोधित हो आये ।
दुष्ट भूप मन में हरषाये ।।
जनक राय ने किया प्रणाम ।
पतितपावन सीताराम ।।6।।

बोले लखन सुनो मुनि ग्यानी ।
संत नहीं होते अभिमानी ।।
मीठी वाणी बोले राम ।
पतितपावन सीताराम ।।7।।

लक्ष्मण वचन ध्यान मत दीजो ।
जो कुछ दण्ड दास को दीजो ।।
धनुष तोडय्या हूँ मै राम ।
पतितपावन सीताराम ।।8।।

लेकर के यह धनुष चढ़ाओ ।
अपनी शक्ति मुझे दिखलाओ ।।
छूवत चाप चढ़ाये राम ।
पतितपावन सीताराम ।।9।।

हुई उर्मिला लखन की नारी ।
श्रुतिकीर्ति रिपुसूदन प्यारी ।।
हुई माण्डव भरत के बाम ।
पतितपावन सीताराम ।।10।।

अवधपुरी रघुनन्दन आये ।
घर-घर नारी मंगल गाये ।।
बारह वर्ष बिताये राम ।
पतितपावन सीताराम ।।11।।

गुरु वशिष्ठ से आज्ञा लीनी ।
राज तिलक तैयारी कीनी ।।
कल को होंगे राजा राम ।
पतितपावन सीताराम ।।12।।

कुटिल मंथरा ने बहकाई ।
कैकई ने यह बात सुनाई ।।
दे दो मेरे दो वरदान ।
पतितपावन सीताराम ।।13।।

मेरी विनती तुम सुन लीजो ।
भरत पुत्र को गद्दी दीजो ।।
होत प्रात वन भेजो राम ।
पतितपावन सीताराम ।।14।।

धरनी गिरे भूप ततकाला ।
लागा दिल में सूल विशाला ।।
तब सुमन्त बुलवाये राम ।
पतितपावन सीताराम ।।15।।

राम पिता को शीश नवाये ।
मुख से वचन कहा नहीं जाये ।।
कैकई वचन सुनयो राम ।
पतितपावन सीताराम ।।16।।

राजा के तुम प्राण प्यारे ।
इनके दु:ख हरोगे सारे ।।
अब तुम वन में जाओ राम ।
पतितपावन सीताराम ।।17।।

वन में चौदह वर्ष बिताओ ।
रघुकुल रीति-नीति अपनाओ ।।
तपसी वेष बनाओ राम ।
पतितपावन सीताराम ।।18।।

सुनत वचन राघव हरषाये ।
माता जी के मंदिर आये ।।
चरण कमल मे किया प्रणाम ।
पतितपावन सीताराम ।।19।।

माता जी मैं तो वन जाऊं ।
चौदह वर्ष बाद फिर आऊं ।।
चरण कमल देखूं सुख धाम ।
पतितपावन सीताराम ।।20।।

सुनी शूल सम जब यह बानी ।
भू पर गिरी कौशल्या रानी ।।
धीरज बंधा रहे श्रीराम ।
पतितपावन सीताराम ।।21।।

सीताजी जब यह सुन पाई ।
रंग महल से नीचे आई ।।
कौशल्या को किया प्रणाम ।
पतितपावन सीताराम ।।22।।

मेरी चूक क्षमा कर दीजो ।
वन जाने की आज्ञा दीजो ।।
सीता को समझाते राम ।
पतितपावन सीताराम ।।23।।

मेरी सीख सिया सुन लीजो ।
सास ससुर की सेवा कीजो ।।
मुझको भी होगा विश्राम ।
पतितपावन सीताराम ।।24।।

मेरा दोष बता प्रभु दीजो ।
संग मुझे सेवा में लीजो ।।
अर्द्धांगिनी तुम्हारी राम ।
पतितपावन सीताराम ।।25।।

समाचार सुनि लक्ष्मण आये ।
धनुष बाण संग परम सुहाये ।।
बोले संग चलूंगा राम ।
पतितपावन सीताराम ।।26।।

राम लखन मिथिलेश कुमारी ।
वन जाने की करी तैयारी ।।
रथ में बैठ गये सुख धाम ।
पतितपावन सीताराम ।।27।।

अवधपुरी के सब नर नारी ।
समाचार सुन व्याकुल भारी ।।
मचा अवध में कोहराम ।
पतितपावन सीताराम ।।28।।

श्रृंगवेरपुर रघुवर आये ।
रथ को अवधपुरी लौटाये ।।
गंगा तट पर आये राम ।
पतितपावन सीताराम ।।29।।

केवट कहे चरण धुलवाओ ।
पीछे नौका में चढ़ जाओ ।।
पत्थर कर दी, नारी राम ।
पतितपावन सीताराम ।।30।।

लाया एक कठौता पानी ।
चरण कमल धोये सुख मानी ।।
नाव चढ़ाये लक्ष्मण राम ।
पतितपावन सीताराम ।।31।।

उतराई में मुदरी दीनी ।
केवट ने यह विनती कीनी ।।
उतराई नहीं लूंगा राम ।
पतितपावन सीताराम ।।32।।

तुम आये, हम घाट उतारे ।
हम आयेंगे घाट तुम्हारे ।।
तब तुम पार लगायो राम ।
पतितपावन सीताराम ।।33।।

भरद्वाज आश्रम पर आये ।
राम लखन ने शीष नवाए ।।
एक रात कीन्हा विश्राम ।
पतितपावन सीताराम ।।34।।

भाई भरत अयोध्या आये ।
कैकई को कटु वचन सुनाये ।।
क्यों तुमने वन भेजे राम ।
पतितपावन सीताराम ।।35।।

चित्रकूट रघुनंदन आये ।
वन को देख सिया सुख पाये ।।
मिले भरत से भाई राम ।
पतितपावन सीताराम ।।36।।

अवधपुरी को चलिए भाई ।
यह सब कैकई की कुटिलाई ।।
तनिक दोष नहीं मेरा राम ।
पतितपावन सीताराम ।।37।।

चरण पादुका तुम ले जाओ ।
पूजा कर दर्शन फल पावो ।।
भरत को कंठ लगाये राम ।
पतितपावन सीताराम ।।38।।

आगे चले राम रघुराया ।
निशाचरों का वंश मिटाया ।।
ऋषियों के हुए पूरन काम ।
पतितपावन सीताराम ।।39।।

‘अनसूया’ की कुटीया आये ।
दिव्य वस्त्र सिय मां ने पाय ।।
था मुनि अत्री का वह धाम ।
पतितपावन सीताराम ।।40।।

मुनि-स्थान आए रघुराई ।
शूर्पनखा की नाक कटाई ।।
खरदूषन को मारे राम ।
पतितपावन सीताराम ।।41।।

पंचवटी रघुनंदन आए ।
कनक मृग “मारीच“ संग धाये ।।
लक्ष्मण तुम्हें बुलाते राम ।
पतितपावन सीताराम ।।42।।

रावण साधु वेष में आया ।
भूख ने मुझको बहुत सताया ।।
भिक्षा दो यह धर्म का काम ।
पतितपावन सीताराम ।।43।।

भिक्षा लेकर सीता आई ।
हाथ पकड़ रथ में बैठाई ।।
सूनी कुटिया देखी भाई ।
पतितपावन सीताराम ।।44।।

धरनी गिरे राम रघुराई ।
सीता के बिन व्याकुलताई ।।
हे प्रिय सीते, चीखे राम ।
पतितपावन सीताराम ।।45।।

लक्ष्मण, सीता छोड़ नहीं तुम आते ।
जनक दुलारी नहीं गंवाते ।।
बने बनाये बिगड़े काम ।
पतितपावन सीताराम ।।46 ।।

कोमल बदन सुहासिनि सीते ।
तुम बिन व्यर्थ रहेंगे जीते ।।
लगे चाँदनी-जैसे घाम ।
पतितपावन सीताराम ।।47।।

सुन री मैना, सुन रे तोता ।
मैं भी पंखो वाला होता ।।
वन वन लेता ढूंढ तमाम ।
पतितपावन सीताराम ।।48 ।।

श्यामा हिरनी, तू ही बता दे ।
जनक नन्दनी मुझे मिला दे ।।
तेरे जैसी आँखे श्याम ।
पतितपावन सीताराम ।।49।।

वन वन ढूंढ रहे रघुराई ।
जनक दुलारी कहीं न पाई ।।
गृद्धराज ने किया प्रणाम ।
पतितपावन सीताराम ।।50।।

चख चख कर फल शबरी लाई ।
प्रेम सहित खाये रघुराई ।।
ऎसे मीठे नहीं हैं आम ।
पतितपावन सीताराम ।।51।।

विप्र रुप धरि हनुमत आए ।
चरण कमल में शीश नवाये ।।
कन्धे पर बैठाये राम ।
पतितपावन सीताराम ।।52।।

सुग्रीव से करी मिताई ।
अपनी सारी कथा सुनाई ।।
बाली पहुंचाया निज धाम ।
पतितपावन सीताराम ।।53।।

सिंहासन सुग्रीव बिठाया ।
मन में वह अति हर्षाया ।।
वर्षा ऋतु आई हे राम ।
पतितपावन सीताराम ।।54।।

हे भाई लक्ष्मण तुम जाओ ।
वानरपति को यूं समझाओ ।।
सीता बिन व्याकुल हैं राम ।
पतितपावन सीताराम ।।55।।

देश देश वानर भिजवाए ।
सागर के सब तट पर आए ।।
सहते भूख प्यास और घाम ।
पतितपावन सीताराम ।।56।।

सम्पाती ने पता बताया ।
सीता को रावण ले आया ।।
सागर कूद गए हनुमान ।
पतितपावन सीताराम ।।57।।

कोने कोने पता लगाया ।
भगत विभीषण का घर पाया ।।
हनुमान को किया प्रणाम ।
पतितपावन सीताराम ।।58।।

अशोक वाटिका हनुमत आए ।
वृक्ष तले सीता को पाये ।।
आँसू बरसे आठो याम ।
पतितपावन सीताराम ।।59।।

रावण संग निशिचरी लाके ।
सीता को बोला समझा के ।।
मेरी ओर तुम देखो बाम ।
पतितपावन सीताराम ।।60।।

मन्दोदरी बना दूँ दासी ।
सब सेवा में लंका वासी ।।
करो भवन में चलकर विश्राम ।
पतितपावन सीताराम ।।61।।

चाहे मस्तक कटे हमारा ।
मैं नहीं देखूं बदन तुम्हारा ।।
मेरे तन मन धन है राम ।
पतितपावन सीताराम ।।62।।

ऊपर से मुद्रिका गिराई ।
सीता जी ने कंठ लगाई ।।
हनुमान ने किया प्रणाम ।
पतितपावन सीताराम ।।63।।

मुझको भेजा है रघुराया ।
सागर लांघ यहां मैं आया ।।
मैं हूं राम दास हनुमान ।
पतितपावन सीताराम ।।64।।

भूख लगी फल खाना चाहूँ ।
जो माता की आज्ञा पाऊँ ।।
सब के स्वामी हैं श्री राम ।
पतितपावन सीताराम ।।65।।

सावधान हो कर फल खाना ।
रखवालों को भूल ना जाना ।।
निशाचरों का है यह धाम ।
पतितपावन सीताराम ।।66।।

हनुमान ने वृक्ष उखाड़े ।
देख देख माली ललकारे ।।
मार-मार पहुंचाये धाम ।
पतितपावन सीताराम ।।67।।

अक्षय कुमार को स्वर्ग पहुंचाया ।
इन्द्रजीत को फांसी ले आया ।।
ब्रह्मफांस से बंधे हनुमान ।
पतितपावन सीताराम ।।68।।

सीता को तुम लौटा दीजो ।
उन से क्षमा याचना कीजो ।।
तीन लोक के स्वामी राम ।
पतितपावन सीताराम ।।69।।

भगत बिभीषण ने समझाया ।
रावण ने उसको धमकाया ।।
सनमुख देख रहे रघुराई ।
पतितपावन सीताराम ।।70।।

रूई, तेल घृत वसन मंगाई ।
पूंछ बांध कर आग लगाई ।।
पूंछ घुमाई है हनुमान ।।
पतितपावन सीताराम ।।71।।

सब लंका में आग लगाई ।
सागर में जा पूंछ बुझाई ।।
ह्रदय कमल में राखे राम ।
पतितपावन सीताराम ।।72।।

सागर कूद लौट कर आये ।
समाचार रघुवर ने पाये ।।
दिव्य भक्ति का दिया इनाम ।
पतितपावन सीताराम ।।73।।

वानर रीछ संग में लाए ।
लक्ष्मण सहित सिंधु तट आए ।।
लगे सुखाने सागर राम ।
पतितपावन सीताराम ।।74।।

सेतू कपि नल नील बनावें ।
राम-राम लिख सिला तिरावें ।।
लंका पहुँचे राजा राम ।
पतितपावन सीताराम ।।75।।

अंगद चल लंका में आया ।
सभा बीच में पांव जमाया ।।
बाली पुत्र महा बलधाम ।
पतितपावन सीताराम ।।76।।

रावण पाँव हटाने आया ।
अंगद ने फिर पांव उठाया ।।
क्षमा करें तुझको श्री राम ।
पतितपावन सीताराम ।।77।।

निशाचरों की सेना आई ।
गरज तरज कर हुई लड़ाई ।।
वानर बोले जय सिया राम ।
पतितपावन सीताराम ।।78।।

इन्द्रजीत ने शक्ति चलाई ।
धरनी गिरे लखन मुरझाई ।।
चिन्ता करके रोये राम ।
पतितपावन सीताराम ।।79।।

जब मैं अवधपुरी से आया ।
हाय पिता ने प्राण गंवाया ।।
वन में गई चुराई बाम ।
पतितपावन सीताराम ।।80।।

भाई तुमने भी छिटकाया ।
जीवन में कुछ सुख नहीं पाया ।।
सेना में भारी कोहराम ।
पतितपावन सीताराम ।।81।

जो संजीवनी बूटी को लाए ।
तो भाई जीवित हो जाये ।।
बूटी लायेगा हनुमान ।
पतितपावन सीताराम ।।82।।

जब बूटी का पता न पाया ।
पर्वत ही लेकर के आया ।।
काल नेम पहुंचाया धाम ।
पतितपावन सीताराम ।।83।।

भक्त भरत ने बाण चलाया ।
चोट लगी हनुमत लंगड़ाया ।।
मुख से बोले जय सिया राम ।
पतितपावन सीताराम ।।84।।

बोले भरत बहुत पछताकर ।
पर्वत सहित बाण बैठाकर ।।
तुम्हें मिला दूं राजा राम ।
पतितपावन सीताराम ।।85।।

बूटी लेकर हनुमत आया ।
लखन लाल उठ शीष नवाया ।।
हनुमत कंठ लगाये राम ।
पतितपावन सीताराम ।।86।।

कुंभकरन उठकर तब आया ।
एक बाण से उसे गिराया ।।
इन्द्रजीत पहुँचाया धाम ।
पतितपावन सीताराम ।।87।।

दुर्गापूजन रावण कीनो ।
नौ दिन तक आहार न लीनो ।।
आसन बैठ किया है ध्यान ।
पतितपावन सीताराम ।।88।।

रावण का व्रत खंडित कीना ।
परम धाम पहुँचा ही दीना ।।
वानर बोले जय श्री राम ।
पतितपावन सीताराम ।।89।।

सीता ने हरि दर्शन कीना ।
चिन्ता शोक सभी तज दीना ।।
हँस कर बोले राजा राम ।
पतितपावन सीताराम ।।90।।

पहले अग्नि परीक्षा पाओ ।
पीछे निकट हमारे आओ ।।
तुम हो पतिव्रता हे बाम ।
पतितपावन सीताराम ।।91।।

करी परीक्षा कंठ लगाई ।
सब वानर सेना हरषाई ।।
राज्य बिभीषन दीन्हा राम ।
पतितपावन सीताराम ।।92।।

फिर पुष्पक विमान मंगाया ।
सीता सहित बैठे रघुराया ।।
दण्डकवन में उतरे राम ।
पतितपावन सीताराम ।।93।।

ऋषिवर सुन दर्शन को आये ।
स्तुति कर मन में हर्षाये ।।
तब गंगा तट आये राम ।
पतितपावन सीताराम ।।94।।

नन्दी ग्राम पवनसुत आये ।
भाई भरत को वचन सुनाए ।।
लंका से आए हैं राम ।
पतितपावन सीताराम ।।95।।

कहो विप्र तुम कहां से आए ।
ऎसे मीठे वचन सुनाए ।।
मुझे मिला दो भैया राम ।
पतितपावन सीताराम ।।96।।

अवधपुरी रघुनन्दन आये ।
मंदिर-मंदिर मंगल छाये ।।
माताओं ने किया प्रणाम ।
पतितपावन सीताराम ।।97।।

भाई भरत को गले लगाया ।
सिंहासन बैठे रघुराया ।।
जग ने कहा, “हैं राजा राम” ।
पतितपावन सीताराम ।।98।।

सब भूमि विप्रो को दीनी ।
विप्रों ने वापस दे दीनी ।।
हम तो भजन करेंगे राम ।
पतितपावन सीताराम ।।99।।

धोबी ने धोबन धमकाई ।
रामचन्द्र ने यह सुन पाई ।।
वन में सीता भेजी राम ।
पतितपावन सीताराम ।।100।।

बाल्मीकि आश्रम में आई ।
लव व कुश हुए दो भाई ।।
धीर वीर ज्ञानी बलवान ।
पतितपावन सीताराम ।।101।।

अश्वमेघ यज्ञ किन्हा राम ।
सीता बिन सब सूने काम ।।
लव कुश वहां दीयो पहचान ।
पतितपावन सीताराम ।।102।।

सीता, राम बिना अकुलाई ।
भूमि से यह विनय सुनाई ।।
मुझको अब दीजो विश्राम ।
पतितपावन सीताराम ।।103।।

सीता भूमि में समाई ।
देखकर चिन्ता की रघुराई ।।
बार बार पछताये राम ।
पतितपावन सीताराम ।।104।।

राम राज्य में सब सुख पावें ।
प्रेम मग्न हो हरि गुन गावें ।।
दुख कलेश का रहा न नाम ।
पतितपावन सीताराम ।।105।।

ग्यारह हजार वर्ष परयन्ता ।
राज कीन्ह श्री लक्ष्मी कंता ।।
फिर बैकुण्ठ पधारे धाम ।
पतितपावन सीताराम ।।106।।

अवधपुरी बैकुण्ठ सिधाई ।
नर नारी सबने गति पाई ।।
शरनागत प्रतिपालक राम ।
पतितपावन सीताराम ।।107।।

“श्याम सुंदर” ने लीला गाई ।
मेरी विनय सुनो रघुराई ।।
भूलूँ नहीं तुम्हारा नाम ।
पतितपावन सीताराम ।।108।।